OHRIDSKO JEZERO

 

Okruženo sa svih strana visokim planinama, Ohridsko jezero očarava svojom izvanrednom prirodnom lijepotom. Dok su vrhovi Galičice pokriveni prvim snijegom, dole u ravnici, na obali jezera, još ima ruža i jesenjeg cvijeća. Nezaboravan utisak ovo jezero ostavlja i zbog boje vode, koja se od izlaska do zalaska sunca stalno mjenja.

Jezero zahvata površinu od oko 350km2 . nalazi se na nadmorskoj visini od 695 metara. Njegova obala je dugačka 96km( 60km na teritoriji SR Makedonije i 36km na teritoriji Albanije). Dužina jezera iznosi 30km, a širina do 15km. Najveća dubina, 294 metara, izmjerena je na oko 5 km od obale između ribarskih sela Peštani i Trpejca, što ujedno predstavlja i jednu od najvećih jezerskih dubina u Evropi. Pri lijepom i sunčanom danu prozirnost jezerske vode doseže do dubine od 22 m.

Ohridsko jezero dobija vodu iz brojnih podvodnih izvora i izvora kod manastira Sv. Nauma i kod Studeništa u Ohridu. To su uglavnom podzemna oticanja Prespanskog jezera, koje se nalazi na većoj nadmorskoj visini. U jezero se uliva i više rijeka i potoka iz Ohridske kotline. Kod Struge iz Ohridskog jezera ističe rijeka Crni Drim, koja se, spojena sa rijekom Beli Drim, kao Drim uliva u Jadransko more kod Leša u NR Albaniji.



U Ohridskom jezeru živi 17 vrsta riba. Među njima najpoznatije su pastrmke, letnica i belvica, koje nastanjuju isključivo vode ovog jezera. Pored jegulje, klena, šarana i mrene u ovom jezeru živi mala riba plašica, od čije se krljušti pravi čuveni ohridski biser.

Proučavanja Ohridskog jezera počela su još u XIX vijeku. Najveća zasluga za naučno istraživanje jezera pripada istaknutom jugoslovenskom biologu, profesoru Beogradskog univerziteta, akademiku dr. Siniši Stankoviću (1892-1974), koji je započeo proučavanja još 1922. godine

Prva istraživanja potvrdila su da u Ohridskom jezeru postoji i više životinjskih oblika, endemičnih i potpuno nepoznatih. Dokazano je da je u tom pogledu ovo jezero jedinstven prirodni rezervat u Evropi, da u njemu postoji živi svijet koji je u drugim regionima naše planete odumro, i o kome se zna isključivo preko fosila. Prema procjenama nekih biologa Ohridsko jezero je nastalo prije 4 miliona godina.



Za sistematsko proučavanje Ohridskog jezera koje pripada najstarijim jezerima u svijetu, kakva su bajkalsko u Sibiru ili Tanganjika u Africi, bilo je potrebno organizovati naučni centar u samom Ohridu. Zahvaljujući zalaganju profesora dr. Siniše Stankovića, u toku 1935. godine osnovan je Hidrobiološki zavod, koji se razvio u kompletnu naučnu instituciju tek poslije drugog svijetskog rata. Tada su naučni tim sačinjavali većinom mladi, danas renomirani makedonski biolozi. O Ohridskom jezeru napisano je više stotina naučnih radova na više jezika. I danas još uvijek ne prestaje ogromno interesovanje jugoslovenskih i stranih biologa za proučavanje flore i faune ovog jezera.

Jedan od glavnih ciljeva istraživanja Ohridskog jezera je naučno objasniti zašto su se baš ovdje, kao u nekom đdžinovskom skloništu, sačuvale tako brojne vrste životinjskog i biljnog svijeta, koje ne postoje u drugim jezerima.

Izvor: znanje.org